خرچنگ خندان قرمز

امروز اولین جلسه ای بود که به عنوان ناظر و سرپرست بچه های زیر هفت سال سر کلاس کاردستیشون حاضر شدم. با کمک مربی خرچنگ درست کردن.

هر کدوم یه شخصیت متفاوت با دیگری داشتن. 

حرفشون رو بدون فیلتر و احتیاط و سبک و سنگین کردن می زدن.

دقیقا همون جوری حرف می زدن که تو فکرشون می گذشت. 

درست برعکس ما آدم بزرگا که حرفامون رو از هزار تا فیلتر رد می کنیم تا به مقصودمون برسیم. 

بچه ها عین یه لوح شفاف و شیشه ای هستن. قالب تنشون مانع از دیدن روحشون نمی شه.