یک سوال یک پاسخ

+این روزها یک سوال را مدام باید جواب بدهم: کی عروسی می کنین؟ 

و به طبع یک پاسخ را هم مدام تکرار می کنم: ان شاالله بعد از ایام محرم و صفر.

احتمالا باید به فکر چاپ یک بنر برای جلو خانه باشم و یک برچسب برای پیشانی ام و تغییر پروفابل هایم با مضمونی که دیگر ملت برای پرسیدن این سوال به زحمت نیافتند و فکشان خسته نشود. 

+ سفر مشهد خوب بود، چسبید، مگر می شود آدم مهمان یک آدم خیلی خیلی مهربان باشد و بهش بد بگذرد؟! مگر می شود خواهر همان آدم مهربان تو را به شهرش دعوت کند و برایت تدارک ندیده باشد؟ اصلا مگر می شود آدم غروب جمعه را مسجد جمکران باشد و دلش نگیرد؟ دلش مچاله نشود؟ دردش افزون نشود؟ مگر می شود به خانه کسی!!! بروی و صاحب خانه را نبینی؟ بله... این آخری می شود. دل آدم از همین مچاله می شود. 

+دارد صدای پچ پچ های آشنایی توی کوچه و خیابان می پیچید، پرچم های دوست داشتنی را برفراز دیوارها نصب می کنند...  بوی محرم از چهارده قرن پیش دارد به مشام می رسد. 

وقتی همه خوابیم...